27/8/2006

ขอกราบขอบพระคุณคุณแม่ของลูกค้าท่านหนึ่งที่ฝากขนมเค้กแสนอร่อยมาถึงทีมงานเรานะคะ เราจะตั้งใจทำงานให้ดีๆยิ่งขึ้นไปคะ ศึกษาต่อประเทศจีน เรียนภาษาจีน

26/8/2006

ขอบคุณคุณรณฤทธิ์ คุ๊กกี้อร่อยมากคะ ขอให้เดินทางไปปักกิ่งโดยสวัสดิภาพคะ ศึกษาต่อประเทศจีน เรียนภาษาจีน

31/8/2006 

ไปส่งน้องๆ 6คน ขึ้นเครื่องไปต้าเหลียนมาเมื่อคืนคะ เมื่อเช้าน้องๆโทรมาแจ้งว่า ตกเครื่องที่เซี่ยงไฮ้ที่จะต่อไปต้าเหลียน เนื่องจากเครื่อง ดีเลย์จากที่ดอนเมืองไป2 ชั่วโมง ตอนนี้โต๋เต๋กันอยู่ที่สนามบินเซี่ยงไฮ้ รอเครื่อง4 โมงเย็น อีกที บอกพี่ๆทีมงานว่า"ไม่ต้องห่วง หลิวจะดูแลน้องๆเองคะ("1ใน6คนที่ไป) ทีมงานเราก็ได้โทรแจ้งอาจารย์ที่ส่งรถไปรอที่สนามบินแล้วคะ โทรมาทันเวลา เพราะรถกำลังจะออกไปรับพอดี ศึกษาต่อประเทศจีน เรียนภาษาจีน

 ตอนเย็นโทรไปที่ต้าเหลียนอีกครั้ง ตอนนี้น้องๆทุกคนอยู่ที่หอพักแล้ว เจ้าหน้าที่เรากำลังพาลงทะเบียนเข้าหอคะ เฮ่อ โล่งอก

11/3/2006

ตอนไปกับน้องๆ  summer camp โหดมากก็ตอนที่พาน้องๆเข้าโรงพยาบาลนะคะ งานนี้ได้ไปโรงพยาบาล 2 เที่ยว เนื่องจากป่วย 2 คน ไปเจอพยาบาลโหดฉีดยา น้องโดยปักแข็มลงไปที่สะโพกแบบทิ่มกระแทกลงไป ตอนเห็นตกใจมากคิดในใจ (โห ยายโหด ฉีดยารึปาเป้ายะแบบนี้) นึกถึงเพื่อนที่เป็นพยาบาลที่เมืองไทยมาทันที อยากให้เค้ามาฉีดแทน

 ตอนพาน้องไปหาหมอจมูก (น้องเป็นแผลมีหนองใหญ่ที่จมูก ) ไมรู้เลยว่าจะต้องไปยังไง ไปถามพยาบาลที่เค้าท์เตอร์ก็ชี้ทางไป ไปตามป้ายบอกก็ไม่เห็นมีหมอรึพยาบาลที่แผนก หู คอ จมูก มารอรับเลย เลยสุ่มๆเคาะห้องตวจ ปรากฏว่ามีหมอหนุ่ม หน้าตาไม่หือไม่อืออะไรเปิดประตูออกมา ไม่ถามไรเลย เราก็เลยเล่าๆๆๆอาการของน้องให้ฟัง หมอก็เหมือนไม่สนใจจะฟัง ดูๆๆส่องๆเขียนๆ สุดท้ายก็ถามคนไข้ เจ็บไหม เราก็ตอบว่าเจ็บ ถามว่าเป็นมานานไหม เราก็ตอบแทน ถามมาซัก4-5คำถามคนไข้ไม่ได้ตอบ เราตอบหมด หมอหันมาตวาดเรา "ไม่ได้ถามหล่อน ถามคนไข้" เราก็เลยแว๊ดกลับไป "คนไข้เป็นคนไทย พูดภาษาจีนยังไม่ได้ (โว้ย)" พอพูดจบในใจคิดว่า จะหันมาด่าตูไหมนี่ ปรากฏว่า เงียบแฮะ สงสัยจะกลัวเรา อิอิอิ

กลับมาเมืองไทยมาเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนว่า เราไปจ๊ะเอ๋คลีนิคมา

วันก่อน น้องๆมาเม้าท์ให้ฟังว่า  ไปหวังฝูจิ่งมาเพราะจะเอาของที่ซื้อมาไปเปลี่ยน พอเปลี่ยนของเสร็จก็แวะไปซื้อ ถังหูลู่(พุทราเคลือบน้ำตาล และผลไม้อื่นๆเคลือบน้ำตาล) ซึ่งทุกคนในกรุ๊บจะชอบกันมาก พอไปถึงที่ร้านก็ไปเจอกะเจ๊คนไทยคนหนึ่ง แต่งตัวไฮโซมาก ลากกระเป๋าหลุยส์วิตตอง เสื้อผ้าขนเฟอร์แต่งหน้าเข้มจัด ลองเท้าบู้ทเปรี้ยวจี๋ด ดูดีมีชาติตระกูลมากเลย เจ๊เธอแอบหนีมาจากคณะทัวร์เห็น ถังหูลู่ อยากลองชิม แต่พูดไม่เป็น ให้น้องๆช่วยเป็นล่ามซื้อให้หน่อย แต่เราก็นึกภาพไม่ออกเลยว่า แต่งตัวแบบนั้นจะมาเดินกินถังหูลู่ ท่าไหนน้อ

ถังหูลู่ (เป็นสตรอเบอรรี่)

5/4/2006

วันนี้ก็เป็นวันกลับบ้านของชาวแคมป์เสียที ดีใจม๊ากมาก เพราะ2เดือนมานี้ ต้องเดินทางบินไปเมืองนู้นเมืองนี้ตลอด พอทุกคนขึ้นเครื่อง ก็รอนานมากทำไมเครื่องไม่ออกเสียที ซักพักแอร์โฮสเตรทประกาศว่า ทางสนามบินปักกิ่งยังไม่ยอมเปล่อยเครื่องขึ้น เนื่องจากความคับคั่งของเครื่องบินที่ขึ้นลง น้องๆดีใจกันใหญ่ บอก "พี่เปิ้ลเค้าไม่ให้เราไปแล้ว เรากลับไปมหาลัยกันดีกว่าอยู่ต่ออีกซักเดือน ยังไม่อยากกลับบ้านอ่ะ

7/2/2006

วันที่ไปส่งน้องๆที่ต้าเหลียน กับทีมงานอีกคน ว่างๆก็ไปเที่ยวในเมือง  เห็นตึกรามบ้านช่องเค้าสวยซะเหลือเกินเลยขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกเสียหน่อย เราก็เป็นคนถ่ายให้อีกคนไปเป็นนางแบบ อยากได้รูปตึกไม่ได้ตั้งใจจะเอาคน เลยถอยมาห่างๆ/เพื่อให้ได้ตึกทั้งหมด กำลังตั้งใจจะแชะ ก็มีผู้ชายวัยกลางคน คนหนึ่งใส่สูทแบบนักธุรกิจเดินมาชี้มือชี้ไม้มาทางเรา โวยวายใหญ่ เรากับทีมงานอีกคนก็ต๊กกะใจ เอ๋ ยตายละ ทำไง สงสัยเค้าจะห้ามถ่ายรูปตึกนี้แน่ๆเลย ก็เลยวิ่งเข้าไปถามเค้าว่าคุณว่าอะไรนะ เค้าก็ว่า "ถ่ายรูป คนก็อยู่ห่างซะขนาดนั้นจะเห็นชัดอะไร เถิบเข้ามาใกล้ๆกล้องหน่อยเซ่"เรีย

นภาษาจีน ศึกษาต่อประเทศจีน

รูปนี้แหละที่เค้าบอกว่าคนจะตัวเล็ก

10/2/2006

เย็นวันหนึ่งไปเดินซื้อของในตลาดสดที่อยู่ใต้ดินซึ่งอยู่หลังม.ต้าเหลียนหลี่กง สะพายเป้ไว้ด้านหลัง แล้วก็ไม่ได้รูดซิบปิด แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าลืมปิดซิบกระเป๋า เดินๆดูของอยู่มีแม่ค้าคนนึง สะกิดบอกเราว่า "กระเป๋าเปิดอยู่" หันไปเห็นต๊กกะใจ ดีนะที่ไม่ได้อยู่ปักกิ่ง ไม่งั้นกระเป๋าหายเป็นชิ้นที่ 3 แหงๆ

19/2/2006

ทีมงานคนหนึ่งนั่งเครื่องจากเฉิงตูไปปักกิ่ง เพื่อที่จะไปรอรับลูกค้าที่กำลังจะไปปักกิ่ง พอลงเครื่องก็ประหยัดไม่อยากจะนั่งแท๊กซี่ เลยนั่งรถบัสที่สนามบินเข้าเมือง แล้วค่อยมาต่อแท๊กซี่ ที่นั่งข้างๆก็มีคนชาวจีนกลางคน ท่าทางพูดจาโผงผางมาคุยด้วย ก็คุยกันไปกันมา พอลงรถบัสก็จะต่อแท๊กซี่ชายคนนั้นก็ชวนไปด้วยเพราะไปทางเดียวกัน แต่เค้าลงก่อน ตอนจะลงชายคนนั้นหันไปสำทับกับแท๊กซี่ว่า "ไปส่งเค้าให้ถึงนะ อย่าพาเค้าไปอ้อมไปอ้อมมานะโชเฟอร์ เข้าใจไหม"

25/2/2006

ขึ้นเครื่องย้อนไปต้าเหลียนอีกครั้ง นั่งรถแท๊กซี่เข้ามหาวิทยาลัย แท๊กซี่ก็ชวนคุย ถามนู่นถามนี่ว่าไปมายังไงคนที่ไหน เค้าได้ยินสำเนียงที่เราคุยก็เดาว่าเราเป็นคนกวางตุ้ง เราก็บอกว่าเป็นคนไทย ก็ชมว่าพูดภาษาจีนได้ดี แล้วก็บอกว่า ในเมืองจีน "ภาษาจีนที่พูดได้เป็นมาตรฐานชัดเจนถูกต้องที่สุดคือ ที่ฮาร์บิน ส่วนที่สองรองมาคือที่ต้าเหลียนนี่หละ คนต้าเหลียนก็มีภาษาท้องถิ่นก็จริงแต่เค้าไม่พูดกัน จะพูดภาษาจีนกลางเสียส่วนใหญ่ และว่าคนต้าเหลียนพื้นเมืองเป็นคนค่อนข้างจน และมีนิสัยซื่อๆไม่เอาเปรียบคดโกงใคร" เราก็ว่าจริงนะ

28/2/49

ดีใจมากที่จะได้กลับเมืองไทยเสียที วันนี้ต้องไปสนามบินแต่เช้าและต้องไปเปลี่ยนเครื่องที่เซี่ยงไฮ้ เมื่อคืนหลังจากเก็บกระเป๋าเสร็จ ก่อนนอนก็เตรียมตัวใส่เสื้อผ้าสำหรับจะเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้นเลย (ก็มันหนาวนี่นา) ลงมา Check out แต่เช้า กระเป๋าก็หนักมากถึงมากที่สุด โรงแรมมี5ชั้น ไม่มีลิฟท์ เราก็อยู่ซะชั้น 5 แต่ดีมีพนักงานยกกระเป๋าแต่น่าจะเรียกพนักงานแบกกระเป๋ามากกว่า ที่นี่เป็นพนักงานที่แบกจริงๆนะ เพราะต้องแบกจากชั้นล่างไปชั้นบน จากชั้นบนลงมาล่าง แล้ววันที่เดินทางกลับก็เช้ามาก อากาศก็หนาวมาก กระเป๋าก็หนักมากเพราะซื้อของกลับเยอะ เราก็เดินตัวปลิวลงมาจากชั้น 5 กระเป๋าก็ให้พนักงานหนุ่มคนหนึ่งไปแบกลงมา เค้าก็ลากมาส่งถึงแท๊กซี่ไม่มีบ่นซักคำ เราก็เลยให้เงินเค้าไป5 หยวน แต่เค้ายังไง๊ยังไงก็ไม่เอา โบกไม้โบกมือปฏิเสธพัลวัน เห็นท่าไม่เอาแน่ๆก็เลย ขอบคุณเค้าแทน คนที่นี่ซื่อจริงๆเลยน่ะ

9/2/2006

มาเซี่ยงไฮ้วันแรก เรียกแท๊กซี่จากสนามบินไปที่มหาวิทยาลัยซ่างไห่เจียวทง รถก็ขับมาเรื่อยๆ ข้ามจากฝั่งผู่ตงมาที่ฝั่งเมืองเก่า ใกล้จะถึงแล้ว ปรากฎรถแท๊กซี่ถูกรถรถผู้หญิงคนหนึ่งชนที่ด้านท้ายตัวรถซึ่งออกรถหลังสัญญาณไฟเขียวขึ้น  น่าสงสารผู้หญิงคนนั้นมากท่าจะมือใหม่ แถมรถก็ยังใหม่เอี่ยม พลาสติกยังแกะไม่หมดเลย ส่วนคนขับแท๊ซี่ลงไปโวยวายผู้หญิงคนนั้นใหญ่ กลางถนนด้วย รถที่ตามมาก็บีบแตรกันดังสนั่นถนน แถมรถติดยาวเหยียด ช่างเป็นการมาถึงเซี่ยงไฮ้วันแรกที่ไม่น่าโสภาเสียเลย คนขับแท๊กซี่ก็เลยเรียกแท๊กซี่อีกคันให้เรา พาไปส่งจริงๆก็ยังไม่รู้จะไปพักไหน คิดว่าจะไปเช่าอพาตร์เม้นท์แถม ม.ซ่างไห่เจียวทง เพราะจะต้องเดินหาอพาร์ตเม้นท์ให้ลูกค้าที่มาเรียนที่ซ่างไห่เจียวทงอยู่แล้ว ปรากฏว่าไม่เป็นอย่างที่เราคิด เราคิดว่าการไปเช่าอพารต์เม้นท์จะเหมือนที่เมืองไทย ที่เค้าขึ้นป้ายว่าอพาร์ตเม้นท์ให้เช่า เราก็เดินเข้าไปขอเช่าได้เลย แต่มันไม่ใช่ มันไม่มีอพารต์เม้นท์ไหนขึ้นป้าย แต่อพาตเม้นท์คอนโดที่เห็นๆมีเยอะมาก ใหญ่ๆใหม่ๆหรูๆก็มาก แต่เราไม่สามารถเดินไปที่ตึกแล้วไปติดต่อReception เพื่อจะเช่าได้ เราจะต้องไปเดินหาเอเจนท์ซี่ ซึ่งมีอยู่ดาษดื่น ทั่วไปที่เค้าจะติดรูปคอนโด รูปตึกไว้ที่หน้าบริษัทเค้า แล้วก็ไปบอกความต้องการให้เค้าว่าเราต้องการเช่าห้องแบบไหน ราคาเท่าไร เช่านานแค่ไหน แล้วเค้าก็จะเสนอห้องต่างๆมาให้เรา พาเราไปดู และแต่ละที่ก็ไม่ได้อยู่ที่เดียวกัน มันกระจายกันอยู่เนื่องจากคนที่ซื้อพวกห้องชุดเหล่านี้แต่ละที่ เอามาฝากไว้ที่บริษัทเอเจนซี่ต่างๆ ดังนั้น จึงไม่ใช่จะไปเช่าตึกนั้นตึกเดียวได้ เพราะบางทีในตึกที่เค้ามาพาเราไปดูนั้น มีแต่2-3ห้อง ที่เหลือต้องไปหาเองว่าเจ้าของเค้าไปฝากไว้ที่เอเจนซี่ไหน แต่การจะเช่าห้องแบบนี้ควรจะมีเอเจนซี่ เพราะเจ้าของที่ให้เช่ากับผู้เช่าจะได้รับเงื่อนไขสัญญาที่เอเจนซี่จะดูแลให้ ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตุกติกเอเจนซี่ก็จะดำเนินการให้ เช่นหากเช่าไปเกิดมีปัญหาน้ำไม่ไหลไฟไม่ติด เราก็แจ้งไปที่เอเจนซี่ให้เจ้าของห้องมาจัดการ หากเค้าไม่มาจัดการเอเจนซี่ก็จะต้องตามจิกให้เราให้ได้ ซึ่งก็สะดวกและป้องกันการโกงกัน ของทั้งผู้เช่าและเจ้าของ แต่เราก็ต้องจ่ายค่านายหน้าให้เอเจนซี่ ซึ่งตามกฎฟมายเค้าจะคิดเราไม่เกิน 30% ของค่าเช่าปกติ1เดือน

10/2/2006

วันนี้ไปรับลูกค้าที่สนามบินแต่เช้า ตรู่ ลูกค้ามาถึงก็ชวนเพื่อนอีกคนมาขึ้นรถด้วยเพราะเค้ามากับอีกเอเจนซี่หนึ่งกลุ่มใหญ่ ของเราคนเดียว เราก็โอเค เพราะรถว่างเนื่องจากเหมารถตู้สนามบินไปส่ง พอพาไปจัดการเรื่องที่พักเสร็จวันรุ่งขึ้นก็พาไปรายงานตัว ที่ซ่างไห่เจียวทง ตั้งแต่ไปมาหลายมหาวิทยาลัย รู้สึกที่นี่จะมีระบบการรับนักศึกษาที่เป็นระบบดีมาก แถมบัตรนักศึกษายังเป็นบัตรอิเลคโทรนิคส์ด้วย ตอนที่รอเช็คชื่อเพื่อจะส่งไปลงทะเบียน มีนักเรียนไทยจากอีกเอเจนซี่หนึ่งมาลงทะเบียนกันกลุ่มใหญ่ แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่ของบริษัทมาด้วย มีแค่รถไปรับที่สนามบิน ที่เหลือนักเรียนต้องจัดการเอง รู้สึกพวกเค้าจะไม่พอใจหลายเรื่องเพราะไม่มีใครมาช่วยจัดการให้ เช่นที่พักไม่ตรงตามที่จองไว้ เรื่องเรียนที่จะขอลดเวลาลงและขอลดค่าเทอม แต่ก็ไม่มีใครมาเป็นล่ามให้ ก็รอกันอยู่ตรงนั้น แล้ว1ในนั้นก็เป็นเพื่อนของลูกค้าเรา เราจึงต้องไปช่วยเจรจาต่อรองเรื่องต่างๆให้พวกเค้า ก็คนไทยด้วยกันนี่นะ

          มีเวลาว่างเลยแวะไป survey มหาวิทยาลัยอื่นๆ ระหว่างทางไปแวะซื้อของที่ซูเปอร์ แถวๆรถไฟฟ้า พอซื้อเสร็จ ไอ้เราก็จ่ายเงินไปแคชเชียร์เป็นเด็หนุ่ม หน้าตาไม่เหมือนทะเลาะกับแฟนมา ทอนเงินเป็นแบ๊งค์เก่ายับเยินมาให้ เราดูแล้วก็บอกขอเปลี่ยนได้ไหม ตานี่ทำหน้ายักษ์บอกว่า "จะเปลี่ยนทำไม ไม่ใช่เงินปลอมซักหน่อย ถ้าเป็นเงินปลอมจะเปลี่ยนให้" แถมทำหน้ายังกับจะกัด เราก็ว่า "เออๆไม่เปลี่ยนก็ได้" แล้วก็รีบเดินออกทีมงานอีกคนก็ถามว่าคุยไรกัน เราก็เล่าให้ฟัง เค้าก็เลยหมั่นไส้ไอ้เจ้าแคชเชียร์ที่มาพูดไม่ดี ตีหน้ายักษ์ใส่เรา หลังจากเค้าจ่ายเงินเสร็จแล้วจะเดินออก ก็พูดใส่หน้าเจ้าแคชเชียร์นี้ว่า "โหดมากเลยนะแก ไอ้โหด" แถมเจ้านี่ไม่ว่าไรด้วยที่ถูกด่าแบบนั้น "ก็แหงละไปพูดภาษาไทยใส่มัน มันจะฟังออกเรอะ"

17/2/2006

กว่าจะหาห้องเช่าที่ถูกใจทั้งลูกค้าและตัวเองได้ก็ผ่านไป2-3 วัน ห้องที่ได้ถูกในเพราะมีอุปกรณ์ให้ทุกอย่างเฟอร์นิเจอร์ครบ ทั้งห้องน้ำห้องครัว ทีวี ตู้เย็นไมโครเวฟ เครื่องซักผ้า ตู้เตียงโต๊ะ คือทุกที่ก็จะมีให้แบบนี้อยู่แล้ว ตอนแรกที่มาอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ ก็มีทีมงานอีกคนมาด้วย แต่ก็มาแยกกันไป ปฏิบัติหน้าที่ของตน วันที่จะบินไปต้าเหลียน อีกตาเอเจนซี่ผู้ชาย มาหาแล้วบอกว่าจะต้องเอากุญแจคืน เพราะวันรุ่งขึ้นเราาต้องตื่นแล้วออกไปเช้า ซึ่งเค้าว่าเค้าตื่นไม่ทันมาเอากุญแจจากเรา ก็เลยจะมาเอากุญแจไปก่อน แล้วให้เรานอนล๊อกประตูข้างใน รับรองว่าจะไม่มีใครมากวนเราคืนนี้ "บ้าเอ้ย ใครจะไปเชื่อวะ เกิดดึกๆอีตานี่มาไขห้องหาเราเราจะว่าไง" ยังไงเราก็ไม่ยอมต่อรองว่า เราจะเอากุญแจฝากไว้ที่ยามข้างล่างซึ่งมีเฝ้าตลอด 24 ชั่วโมง ตานี่ก็ไม่ยอมยังไงจะเอากุญแจไปให้ได้ เพราะวันรุ่งขึ้นจะมีคนมาเช่าต่อ ถ้าเค้าไม่ได้กุญแจจากเราจะยุ่ง สุดท้ายเราเลยต้องยอม คืนนั้นเลยนอนไม่หลับทั้งคืนผวามาก ทำแบบในหนังเลยที่นางเอกกลัวคนร้ายที่เฝ้าอยู่ข้างนอกจะมาทำมิดีมิร้าย หาสารพัดของหนักๆทั้งโซฟา กระเป๋าเดินทางโต๊ะ เก้าอี้ หลายแหล่มาดันประตูไว้ ไอ้ตอนดันไปปิดประตูไม่เท่าไร แต่ไอ้ตอนเอาออกซิเหนื่อยแทบแย่ "โฮ่ย! จำไว้เลยไอ้ตี๋เอ๊ย จะไม่มาเช่าอีก "