ตัวหนังสือของจีนจัดอยู่ในประเภท "อักษรภาพ"และมีความเก่าแก่กว่าพันปีแล้ว และยังมีการพัฒนารูปแบบขึ้นมาเรื่อยๆ

   เดิมทีนั้นอักษรจีนมีใช้กันเพียงแบบเดียวเท่านั้น แต่หัลงจากการปฏิวัติทางด้านวัฒนธรรมของจีนแผ่นดินใหญ่ในสมัยของนาย เหมา เจ๋อ ตุง จึงได้มีการเปลี่ยนตัวหนังสือบางตัวขึ้นด้วย ดังนั้นอักษรจีนจึงแบ่งออกเป็น2แบบ คือ

1.ตัวเต็ม : เป็นตัวอักษรจีนที่ใช้กันมาแต่เดิม และกระจายออกไปทั่วโลก เพราะการอพยบของชาวจีนที่ย้ายไปตั้งถิ่นฐานในประเทศต่างๆก่อนเกิดการปฏิวัติ ดังนั้นประเทศต่างๆทั่วโลกที่มีชาวจีนอาศัยอยู่นอกจากประเทศจีนแล้ว ต่างก็ใช้ภาษาจีนและอักษรจีนแบบดั้งเดิมหรือแบบตัวเต็ม

2.ตัวย่อ : เป็นตัวอักษรจีนที่เกิดขึ้นหลังการปฏิวัติทางการเมือง การปกครองและวัฒนธรรมของจีน โดยนาย เหมา เจ๋อ ตุง มีความเห็นว่า "ตัวหนังสือจีนถือเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมจีน หากเรามีการปรับปรุงวัฒนธรรมแล้ว เราก็ควรที่จะต้องปรับปรุงแก้ไขตัวหนังสือบางตัวด้วย" ดังนั้นประเทศจีนจึงได้มีการใช้ภาษาและตัวหนังสือจีนแบบใหม่หรือที่เรามักเรียกกันว่า "ตัวย่อ" นั่นเอง

   อย่างไรก็ตาม หลังจากประทเศจีนได้ทำการเปิดประเทศ จีนจึงเข้ามามีบทบาทในหลายๆด้านบนเวทีระดับโลก ทั้งทางด้านเศษฐกิจ การเงิน การเมือง ดังนั้นหลายประเทศในโลกจึงหันมาให้ความสนใจและศึกษาในระบบของอัษรจีนตัวย่อมากขึ้นจนทำให้ตอนนี้ทั่วโลกหันมาใช้และศึกษาตัวย่อกันมากแม้กระทั่งในประเทศไทยเอง

   แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่หลงเหลือระบบอัษรตัวเต็มอยู่ ไต้หวันยังคงเป็นประเทศเดียวที่ยังใช้อักษรตัวเต็มอยู่